lunes, 28 de marzo de 2011

Debate sobre o Comercio Xusto e as grandes superficies


Eco-ilógico. El comercio justo hoy

Autor/a: Isabel Álvarez (Bidezko Bidean) Fuente :REAS

De un tiempo para acá no pasa un día sin que oigamos palabras como ecológico, sostenible, renovable… Pareciera que el mundo entero se ha vuelto ecologista. Desde macro empresas como Iberdrola hasta personas consumidoras de a pie que ya no saben vivir sin tener soja o Aloe Vera en sus casas. Detrás de todo esto está una vez más, aunque parezca raro, nuestra afición desmedida por el consumo.
Hace poco escuchábamos a Vandana Shiva decirnos que el sistema estaba fabricando simplemente personas cómodas y dejadas. Es decir, nos habían acostumbrado a lo fácil y de esta forma, a no pensar. Somos autómatas del consumo. Nos hemos convencido que lo que nos da status es tener objetos y el propio sistema nos balancea hacia donde a él le conviene.

En estos días es el cambio climático lo que suena en nuestros oídos. Tenemos que impedir que el planeta se acabe, canciones, anuncios, películas y políticos parecen decirnos qué dirección tenemos que seguir para salvar el planeta: Recicla, compra un coche más ecológico, ve en bici, incluso se paran a explicarnos la diferencia entre el cristal y el vidrio para que lo reciclemos correctamente. Bueno, pues GRACIAS, no sé qué habríamos hecho sin todos estos mensajes. Estos mensajes que este sistema nos lanza consiguen que una persona coja su coche, vaya hasta una gran superficie a hacer la compra, eso sí, en su coche poco contaminante, compre para comer alimentos que a veces recorren unos 4.000 kilómetros en transportes sí contaminantes, tal vez compre una marca de café de comercio justo que le han dicho que ayuda a algún país en vías de desarrollo, fruta que viene en tres envases con tres plásticos diferentes que ha sido sometida a 4 ó 5 tratamientos químicos para que aparezca así de lustrosa en la balda del supermercado, carne y leche de animales alimentados de piensos transgénicos, hechos con un maíz que contamina a las personas productoras que aún quieren producir maíz ecológico, leche y yogures de soja que nos han hecho creer más sanos, y un sin fin de productos todos a nuestro alcance sin más preocupación que la de pensar con qué tarjeta de crédito pagaremos al llegar a la caja, entregándole así al banco que todos los meses nos ahoga con la hipoteca una comisión por facilitarnos la vida. Pero gracias a estos mensajes que recibimos todos los días podemos estar tranquilos, estamos ayudando al planeta. Una vez consumidos todos los productos, sabremos exactamente a qué contenedor tendremos que tirar cada uno de los cientos de envases que nos llevamos a casa en ese coche poco contaminante, que cambiamos por uno que funcionaba perfectamente haciéndole un favor a la tierra, sus habitantes, las empresas de automóviles, la crisis y de paso a nuestra conciencia. Aunque este parezca el único camino a seguir, SORPRESA, no es el único. Existen alternativas hoy por hoy a este modelo. Se necesitan varias cosas, pensar, querer y buscar. Casualmente para ninguna de ellas hace falta dinero. Hay que pensar qué podemos cambiar, tenemos que querer cambiar algo y cuando lo tenemos decidido, buscar cómo cambiarlo con lo que tenemos a nuestro alcance. Por increíble que parezca cuando se quiere, no es tan complicado. Uno deja de ir a la gran superficie y compra en las tiendas del barrio o grupos de consumo. ¿Tiempo?, claro que tenemos tiempo, el que invertíamos en esperar la cola de entrada al parking del centro comercial, en ir hasta allí, la cola de la caja… comienza a comprar productos ecológicos. ¿Precio?, si se compran directamente a productores locales nos ahorramos los intermediarios, también las cosas innecesarias con las que volvíamos del súper además de la gasolina que necesitábamos antes para llegar a la puerta del centro comercial. Está comprobado que se ahorra dinero y además estamos favoreciendo la economía local y a nuestros vecinos, no a grandes multinacionales que hacen que día a día nuestr@s baserritarras abandonen su tierra. Además de todo esto, nos vamos dando cuenta de que cada vez nuestras bolsas de colores para reciclar tardan más tiempo en llenarse. Esta es una pequeña muestra de las cosas que podemos cambiar realmente a nuestro alrededor. Si queremos, está en nuestra mano cambiarlas. De esta forma podemos ser partícipes de un cambio real hacia un sistema más justo y sostenible, cambio que podremos ver día a día por nosotr@s mism@s, no hará falta que nos lo cuente ni un político ni un anuncio ni una canción. Bidezko Bidean Iniciativa de un grupo de mujeres vitorianas que resiste frente a la imposición del sistema desde la visión de la Soberanía Alimentaria, decidiendo desde lo ecológico, lo local y lo justo. Trabajan desde el Bar "El 70″ C/ Cuchillería 60, Vitoria, ofreciendo un espacio donde consumir bebidas y comidas que entren en su filosofía y realizando talleres, charlas, grupos de consumo responsable… Fuente: Revista Papiro nº 184. Bilbao. ITAKA-Escolapios

viernes, 25 de marzo de 2011

TRASANCOS SOLIDARIO: MESA REDONDA CON MULLERES INMIGRANTES

TRASANCOS SOLIDARIO: MESA REDONDA CON MULLERES INMIGRANTES: "

Pidenme que escriba as miñas impresión sobre a mesa redonda organizada no Insti co motivo do día da muller, e empezo así coma si eu fora escritora e as miñas opinions foran de interese para outros. E que vou decir? Que foi magnifico!.



Sofia y Anne Marie
Foi magnifico oir a Anne Marie congoleña de Kinshasa decir que ainda que no seu pais era estudante de enfermeria e aqui non lle convalidan estudos por non haber acordos co Congo, estuda a ESO e quere chegar a Universidade. É magnifico porque esta aqui soa con unha meniña de sete anos, a súa filla que e guapa como un sol da cor dun toffe e cun soriso que enche toda unha habitación. E despois de traballar todo o día nunha casa chega e atende a súa nena e estuda e esta feliz porque co seu soldo pequeño a súa nena estuda nun colexio.

Angela e Rokellini
Magnifico tamén foi escoitar a Rokellini brasileira contarnos con toda sencillez e con moito sentido do humor como nas primeiras semanas de traballo en Galiza no servizo domestico por non entender ben o idioma afogou as prantas da casa porque ela regaba todos os días, como na súa casa en Bahia e como agora que sigue traballando na mesma casa se considera unha galega máis e a súa filla de 12 anos, adolescente coma calquera das nosas alumnas estuda e apropiouse do idioma e da vida en Galiza coma calquera adolescente galega.

Estefania y Ana Maria
Emoionoume oir a Piedrabuena (Ana Maria) Uruguaia loubar o noso sistema de saude denostado por todos nos; pero que maravilloso lles parece vivir nun pais que non te deixa de lado cando sobreven unha enfermidade a persoas que no seu aínda non o teñen acadado. Deunos azos para defendelo e tentar de melloralo. E que emotivo foi escoitarlle falar da morriña da súa sogra, emigrante galega en Montevido , da sua terra á que quixera voltar de visita pero non se atreve porque sabe que todo mudou e a súa vida hoxe esta no seu pais de acollida.

Enterneceume Goretti dunha cultura milenaria e tan diferente á nosa , Indú de Kerala India , técnica en electrónica no seu país que nos conta que estudou español porque esperaba vir a traballar a España por consello dunha irma, e que por timidez apena pode falar porque como di, cando se lle pasa o microfono “se lle sube o corazon á cara” cando se expresa en público. Enterneceme máis porque sei dos seus esforzos para conseguir que o seu home viñera xunto ela e da felicidade que supon que estean xuntos aínda que sexa nun pais que lles é extrano.

Judit y Goretti
Mirian y Kouma
Impresioname Kouma coa dignidade, forza e beleza que se lles concedeu as mulleres saharauis envolta na sua “melfa” que resalta a beleza das mulleres do Sahara, representante do seu país sin estado, con pasaporte de Mauritania porque a comunidade internacional negalles unha nacionalidade que non sexa a do ocupante Marrocos . Impresioname cando asegura co a sua voz pausada e doce pero firme que ela está en Galiza polas suas fillas de 11 e 8 anos porque aqui teñen as oportunidades que en Mauritania non poden ter, cando a súa felicidade estaría xunto a súa familia e no su pais Sahara.
Doullesa as grazas por prestarse a falarnos da súa vida diante dun público de xente nova que respetuosos e atento seguiu toda a sua conversa (pese ao son deficiente nas últimas filas) e por non contarnos exactamente a dificultades que teñen con nos porque hai moitas historias que non se deben contar a rapaces e rapazas novas e asi o entenderon.


Sei que se sentiron ben acollidas e escoitadas e si sirveu para darlles unha voz diante de nos ás mulleres que sairon da sua terra para acadar para elas e as súas familias unha vida mellor un dos obxectivos (tan importantes en educación) esta máis que conseguido.


Orgullosa me sinto do traballo realizado polas alumnas do Instituto, as moderadoras Noelia e Marta levaron a conversa con responsabilidade, tino e unha sensibilidade e respecto abraiante en persoas que nunca fixeran esta laboura tan dificil como é guiar unha mesa redonda.
Judit, Angela , Estefanía , Mirian e Sofía presentaron e agasallaron ás mulleres invitadas con moito cariño e fixeron que se sentiran acollidas e benvidas. O guión da mesa redonda o realizaron as alumnas de bacharelato e as do ciclo medio de administrativo
Orgullosa e satisfeita me sinto do traballo realizado polas miñas alumnas de ciclo medio. Todas elas en horas de clase e aínda con exames e outras obrigas, recopilaron información sobre os paises nun documento, elaboraron as presentacións de Powert Point e presentaron o seu traballo ante os asistentes . Candela, Daniel, Eugenia, Iria e Fanny sobrepoñendose a timidez expuxeron a presentación, Natalia e Alejandro, sin facerse notar, estiveron pendientes da organizació, das necesidades das invitadas e de que todo saira ben, foi un traballo de equipo.
Todo esto foi argallado polo grupo de traballo de educación e desenvolvemento no Instituto e sin nos tampouco sairia ben , sobre todo sin o traballo e organización de Eva, Sol, Olga, Alfredo , Graciela, Manolo. E dende logo sin Carmela de Caritas non poderimos chegar as mulleres, grazas por facilitarnos o contacto, o traballo e pola tua intervención.
Como conclusión extraio as mensaxes que as miñas alumnas dirixiron ao correo da blog
He aprendido a valorar su coraje y también, por mi parte, a valorar aun más de lo que dispongo en mi vida.”
“Fue un trabajo que en particular me gusto mucho ya que yo me siento identificada con esas personas me gusto escuchar muchas de las cosas que dijeron por que como inmigrante tambien pienso muchas de las cosas que ellas dijeron por esa razon fue que me gusto tanto.”
Me pareció conveniente que nos diéramos cuenta de lo importante es una sanidad y educación pública, universal y gratuita y de lo mal que se pasa en un país donde te sientes extraño.”
Fue muy emocionante que nos contaran lo que han vivido las experiencias que han vivido desde que llegaron aquí . como ven la forma de vivir aquí en diferencia a sus paises, fue una actividad muy entretenida
“Fue muy interesante ya que el hecho de saber como la mujeres lucharon para poder llegar a Galicia, acostumbrase , lengua,estar lejos de su familia… Es muy emocionante,cada una tuvo que pasar por momentos muy duros lo cual las hizo mas fuertes.”
“Me parecio muy interesante este trabajo, porque aprendemos cosas de los países como la historia,lugares.....etc. y sabemos también como es la vida en ese país. Aprendemos también que no es fácil encontrar un trabajo y que tenemos que hacer esfuerzos para vivir, como por ejemplo abandonar a tu familia en tu país e irte para otro sin tener otra opción sin saber si en ese país vas a estar bien o mal.”
“A pesar de que odio hablar en público, me encantó compartir un rato con mujeres que demuestran como se pueden afrontar tantas y diferentes situaciones en la vida, capacidad de adaptación, fuerza...desde luego una experiencia que ayuda a valorar todas esas cosas que tenemos tan cerca y a veces no vemos.”
Eu como profe penso que é asi como temos que traballar en equipos, contando coas alumnas e dandolles protagonismo, facilitandolles o traballo e coordinando pero deixando facer, implicando en actividades que lle sirvan para aprender a vivir e mostrando o que son capaces de facer. Xa sei como profe tamén que non sempre é posible pola “mardita progamación” e que consideramos que son máis importantes os coñecementos e así nolo exixen , pero que gratificante cando unha actividade así sae ben… Que se repita!

Lola Pazos

jueves, 17 de marzo de 2011

Ecotrasancos: Xornadas sobre Muller - traballo -inmigración

Ecotrasancos: Xornadas sobre Muller - traballo -inmigración: "Con motivo do día da muller o próximo día 23 ás 12:30 organizaremos unha mesa redonda coa intervención de mulleres inmigrantes que residen en Galicia.
A mulleres que nos contarán ás súas experiencias son:
  • Goretti, de 27 anos, natural de Kerala, provincia de Ermagula, India. Vive en Galicia dende fai 3 anos e medio.
  • Kouma, de 27 anos, de nacionalidade saharaui, residente en Galicia dende hai 8 anos.
  • Ana María Piedrabuena, de Montevideo, Uruguay. Residente en Galicia dende hai 5 anos e medio.
  • Rockelini, de 33 anos, natural de Bahía, Brasil. Chegou a Galicia fai 3 anos e medio.
  • Anne Marie, de 26 anos, natural de Kinsasa, Congo. Chegou a Galicia fai 3 anos e media.
Este ano celebramos o centenario daquel primeiro Día Internacional da Muller en 1911, no que máis de un milleiro de mulleres e homes europeos participaron para reclamar o dereito ao voto, a ocupar cargos públicos e o fin da discriminación laboral.
Aínda xa pasado o día 8 de marzo, vanse levar a cabo no centro distintas actividades para reflexionar sobre a situación da muller. Entre elas, unhas XORNADAS DE LECTURA en torno á muller.
Alumnos e alumnas do grupo de Lectores Solidarios do centro intercambiaranse nos grupos para ler unha selección de textos sobre a muller para os seus compañeiros.
Entre eles están os que figuran a continuación, que están á vosa disposición na biblioteca do centro. Premendo nas ligazóns accederedes a información de interese sobre títulos e autores, así como ás portadas dos libros.

Na biblioteca haberá tamén unha exposición de obras de protagonismo feminino

martes, 1 de marzo de 2011

Piden apoyo público a l@s campesin@s por sus actividades medioambientales - Ecologistas en Acción

Piden apoyo público a l@s campesin@s por sus actividades medioambientales - Ecologistas en Acción

Organizaciones agrarias, ecologistas, socioeconómicas y de desarrollo rural solicitan al Ministerio de Medio Ambiente que apruebe el Real Decreto para Contratos Territoriales por Explotación para impulsar actividades de mejora del medio ambiente.
Tras más de un año esperando la aprobación del Real Decreto para los Contratos Territoriales por Explotación, diversas organizaciones preocupadas por el futuro del medio rural solicitan al Ministerio de Medio Ambiente la aprobación urgente de la normativa que permitiría su puesta en marcha. Estos Contratos, contemplados en la Ley de Desarrollo Rural, buscan apoyar a aquellos agricultores y ganaderos que de forma voluntaria suscriban
compromisos para la conservación del suelo, el agua, la biodiversidad, el paisaje o la lucha contra el cambio climático. A cambio, recibirían una remuneración por la producción de estos bienes públicos, no compensados por el mercado, lo que favorecería, además, la fijación de la población en el territorio y la creación o mantenimiento del empleo agrario.
Desde hace dos años y fruto de los debates en el seno de un grupo de trabajo específico sobre Contratos Territoriales, coordinado por el Ministerio de Medio Ambiente, Medio Rural y Marino, se elaboraron varios borradores de Real Decreto por el que se regula esta figura. La última versión, que cuenta con el apoyo de la mayoría de organizaciones participantes en el grupo de trabajo, se cerró el 14 de marzo de 2010, sin que hasta la fecha se haya aprobado y, por tanto, entre en vigor.
Los Contratos Territoriales por Explotación son una herramienta clave para lograr mantener la viabilidad económica de las explotaciones agrarias, a la vez que se preservan sus valores ambientales y se apoya el relevo generacional tan necesario en el medio rural. Ya funcionan con éxito iniciativas similares en regiones como Menorca y son varias las Comunidades Autónomas que apuestan por esta figura, como Asturias. Sin embargo, la falta de una normativa reguladora a nivel estatal pone en peligro su aplicación.
Más información : Ecologistas en acción